In Afrika kookt 80% van de mensen op een houtvuur. Mensen ademen dan veel schadelijke stoffen in en moeten bomen omhakken. Het project van Vastenactie wil een schoner alternatief bieden aan de vrouwen rondom de stad Kasese in Oeganda. Daar wil de organisatie RUGLI (Rwenzori United Group for Life Improvement) 200 vrouwen, waaronder tienermoeders, helpen om over te stappen op briketten. Deze briketten worden ter plaatse gemaakt uit landbouwafval, dorsafval en uit restafval van huishoudens en maismolens. Schoner koken betekent beter leven.
Het project begon allemaal met een droom. De droom van Mary Biira.
“Ik zag de worsteling van de vrouwen,” zegt Mary. “Zij vormen het grootste deel van de bevolking van Oeganda, maar veel van hen moeten dagelijks worstelen om voor hun kinderen en zichzelf te zorgen. Dus vroeg ik me af wat ik ze kon bieden om ervoor te zorgen dat hun leven verandert.”
Mary begon na te denken over een alternatief voor hout en houtskool. Mary had in andere gemeenschappen gezien dat er stoven met briketten gebruikt worden om op te koken. Ze zag ook al het afval op de straten van haar eigen gemeenschap. “Toen ben ik begonnen met briketten maken van groen-afval,” vertelt ze. “Ik begon klein. Ik probeerde eerst verkoolde gft-resten tot briketten te kneden, maar ze vielen uit elkaar als ze droogden. Pas toen ik ontdekte dat zetmeel helpt de briketten te binden, had ik een goed product dat ik kon gebruiken om te koken. Het voordeel van briketten is bovendien dat je er niet bij hoeft te blijven: bij hout of houtskool moet je steeds nieuwe brandstof toevoegen, maar de briketten blijven een paar uur branden en dat is genoeg om een maaltijd te bereiden. Ik kon tijdens het koken dus ook andere dingen doen.”
Inmiddels zijn er 200 vrouwen verenigd in RUGLI en ze werken gelijkwaardig samen, ongeacht hoeveel tijd iemand besteedt aan het project of wat haar bijdrage precies is. Na enige tijd besloten de vrouwen ook briketten te gaan verkopen voor extra inkomsten. Ze verdelen de winst gelijk onder alle deelneemsters, omdat iedereen haar eigen rol en plaats heeft in het proces.
Mary is nog niet klaar met dromen: “Ik droom ook van meer machines en van speciale droogruimtes.” Alle vrouwen uit de omringende gemeenschappen willen graag werken. “Het is mijn droom dat we dat voor ze kunnen waarmaken.”
