Alweer een stukje schrijven voor de Pax, denk ik weleens bij mezelf. Want ja, laten we eerlijk zijn: er gebeurt momenteel niet zo veel in onze geloofsgemeenschap. We gaan de vakantietijd tegemoet, en dat betekent dat ook veel van onze vrijwilligers op vakantie zijn. Daardoor kunnen we op dit moment niet zo veel doen en moeten we wat geduld hebben met de voortgang van een aantal noodzakelijke — en toch wel vrij ingewikkelde — reparaties, zoals het salpeterprobleem in de muren.
Deze maand hebben we overigens nog wel een afspraak met de bouwkundige van het bisdom, die ons weer even komt bijpraten over hoe we hiermee verder kunnen. Want eenvoudig is het bepaald niet. Dus helemaal stilzitten doen we ook weer niet. De gangbare zaken, zoals het onderhoud van de tuin en het kerkgebouw, worden gelukkig nog steeds prima verzorgd door onze vrijwilligers. Ook bij hen gaat leeftijd steeds meer een rol spelen. Zo heeft Coby, één van onze vrijwilligers, aangegeven het wat rustiger aan te willen doen. Dat begrijpen wij natuurlijk en zijn haar dan ook erg dankbaar voor de afgelopen jaren waarin ze veel werk heeft verzet. Zeker in het begin toen alles eigenlijk een kleine wildernis was na de renovatie van onze kerk in de Kanis.
Verder nadert langzaam het moment waarop ik de voorzittershamer overdraag aan Rob Kwakkenbos, die zichzelf in een van de volgende edities zal voorstellen en het stokje van mij zal overnemen. Uiteraard zijn we ook nog een paar dagen in Beauraing geweest — een reis waar iedereen, om verschillende redenen, met plezier en misschien ook een beetje getroost op terugkijkt.
Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd,
Gerard Voorbij
